İkinci Kez Üniversite Okumak

Merhaba!

Ben Ankara Üniversitesi Psikolojik Danışmanlık Ve Rehberlik Bölümü öğrencisi Burcu. 33 yaşında, evli ve bir çocuk annesiyim. 

Üniversite sınavına ilk kez 2003 yılında girdim ama tercih yapmadım ve bir sene daha hazırlandım. Sonuçlar yine istediğim gibi değildi ancak bu defa tercih yapmak zorundaydım, bir kez daha hazırlanmak istemiyordum. O nedenle sırf yerleşmiş olmak için tercih yaptım ve Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Biyokimya Bölümüne yerleştim. Bölüm hakkında tek bildiğim Türkiye'de başka bir üniversitede olmayışıydı. Ben bunu o zamanki aklımla bir şans olarak gördüm, az sayıda mezun demek kolay iş bulmak demekti bana göre. Ancak yanıldığımı çok sonra anladım. Biyokimya bölümünde okuyorum dediğimde "o ne ki, biyoloji gibi bir şey mi?" tarzında tepkilerle karşılaşıyordum. Kimse böyle bir bölümün varlığından ve ne işe yaradığından haberdar değildi. KPSS ile ataması bile yoktu. Sonradan zorlu uğraşlar sonucunda kimyager kadrolarına atanmaya hak kazandık ama kadro sayıları malumunuz. Neyse, günümüzde hala bölümün varlığından haberdar olmayan insanlar var. Kaldı ki ben bile bir Biyokimya bölümü mezunu olarak bu bölümün tam olarak neye hizmet ettiğini anlayabilmiş değilim. 

2009 yılında mezun oldum, hemen yüksek lisansa başladım. Onu da İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü (İYTE) Fen Fakültesi Kimya Bölümünde yaptım. İyi de bir dereceyle (4 üzerinden 3,57) bitirdim. Çok fazla beklemeden de yine İYTE'de çalışan bir profesörün araştırma laboratuvarında işe başladım ve doğum iznine ayrılana kadar da çalıştım. (Haziran 2015'e kadar) Ve tüm bu yılların sonunda anladım ki ben fen bilimlerinden nefret ediyorum.

Ne güzel değil mi? 4 yıl lisans oku üzerine 3 yıl yüksek lisans yap ve en sonunda ben bunları sevmiyorum, bu alanda çalışmak, ilerlemek istemiyorum de. Annem, babam,eşim haklı olarak bana şimdiye kadar aklımın nerede olduğunu sordular. Ne diyeyim, haklılar. Ama bilmiyorlar ki, şartlar her zaman yeniden başlama cesaretini ve fırsatını vermiyor insana. Çalıştığım dönemde yeniden üniversite sınavına hazırlanmak için fırsatım vardı, işim çok yoğun değildi, oturup bir güzel ders çalışabilirdim, ama o zaman baştan başlayacak cesaretim yoktu. Sonrasında da bana bir cesaret geldi ama bu defa da fırsatım olmadı, çünkü artık bir bebeğim vardı ve neredeyse tüm zamanımı alıyordu.
Oğlum iki yaşına bastıktan sonra daha fazla bekleyemeyeceğimi anladım ve kararımı verdim. Kararımı verdiğim sırada oğlumla parktan dönüyorduk. Çok heyecanlanmıştım. Eve uçarak gittim sanki. Ve ertesi gün hemen kitaplarımı alıp ders çalışmaya başladım. 

Çok zorlu bir süreçti. Sonuçta hala önceliğim oğlumdu. Onun beslenmesi, uykusu, oyunu, evin temizliği, çamaşır, bulaşık, ütü, yemek neredeyse tüm vaktimi alıyordu. Sadece oğlum öğlen uykusuna yattığında (1 saat) ve geceleri çalışabiliyordum. Çoğu zaman oğlum uyuduktan sonra gözümü bile açabilecek halim olmuyordu ama zamanla uykusuzluğa iyice alıştım. Günde 3-4 saat uyku yetmeye başladı. Gece herkes uyuduğunda ben matematik ve geometriyle boğuşuyordum. Ve asla şikayet etmiyordum. Yılgınlığa kapılmıyordum. Çünkü gerçekten istiyordum. 

Bir yandan kazanırsam oğlum ne olacak, annesi okuyacak diye el kadar çocuk kreşlerde mi sürünecek diye düşünüyordum, diğer yandan ya eşim kreşe göndermeye razı olmazsa okula gidemeyecek miyim diye endişeleniyordum. Kazanırsam yaşayacağım sevinç ikinci plandaydı.

Bir süre sonra düşünmeyi bıraktım ve sadece çalıştım. Su akar yolunu bulur dedim. Ve öyle de oldu. Bir şeyi gönülden isteyince ve emek verince kapılar bir bir açılıyormuş önünde, onu anladım. 

Ve böylece benim ikinci üniversite maceram başlamış oldu. 


Sınava evde nasıl hazırlandığımı da başka bir yazıda anlatayım :)