İnsan Ne İşe Yarar?

Hani Tolstoy' un bir kitabı var ya "İnsan Ne İle Yaşar" diye, o aklıma geldi ve düşündüm. Sonra insanın ne ile yaşadığını düşünmeyi bırakıp ne işe yaradığını düşünmeye başladım ve inanmayacaksınız ama insan denen varlığın ne işe yaradığını bulamadım.

Doğaya bakıyorum mesela, hayvanlara, ağaçlara, hatta mikro boyutlara iniyorum ve bakterilere filan bakıyorum, hep bir amaç, bir işe yararlık görüyorum. Ağaçlar, bitkiler desen türlü çeşitli faydaları var, oksijen üretiminden tut da erozyonu önlemeye kadar. Bakterilere bakıyorum, onlar da aynı şekilde, oksijen üretenini mi ararsın, çöpleri öğütüp ayrıştırıp doğaya kazandıranını mı? 

İneği düşün, otçul, kimseye zararı olmayan hatta tam aksine etinden (malesef!), sütünden yararlanılan bir hayvan, koyun, kuzu, keçi ve türevleri ona keza. Tavuk desen, en başta yumurta denen o mucizevi besin deposunun kaynağı zaten. Arılar bal yapıyor ama bu dünya üzerinde daha önemli bir görevleri var zira Einstein "Arılar yok olursa insanların yalnızca dört yıl ömrü kalır. Arı olmazsa, tozlanma olmaz, bitki olmaz, hayvan olmaz, sonunda da insan olmaz." demiş. 

Evcil hayvanları hiç söylemiyorum bile, onların yeri apayrı. İnsan psikolojisinin sağlamlığı için olmazsa olmazlar. Mutluluk kaynağı onlar. Haa eskiden böcektir, yılandır, faredir onların yakalanması konusunda da yardımcı oluyorlarmış ama gariplerim bu devirde nerede bulacaklar fareyi, bulsalar çok mutlu olurlardı ama eminim.

Kısacası, mikrodan makroya tüm canlıların bir amacı, bir faydası var. En önemli var oluş sebepleri de ekosistemi dengede tutmak. Peki ya insan?

İnsanı düşünüyorum, yiyen, içen, sıçan, üreyip çoğalan, çoğaldıkça çoğalan, tüketen bir canlı profilinden başka bir şey gelmiyor gözümün önüne. İnsan, tüketiyor sadece, doğayı tüketiyor, hayvanları tüketiyor, insanları tüketiyor, tüketecek bir şey kalmayınca da kendi kendini tüketiyor. Hooop al sana tükenmişlik sendromu. Neden? Çünkü dünya üzerinde üretmeden tüketerek yaşayan parazitlerden başka bir şey değiliz de ondan. Önümüze çıkan her şeyi sonsuz bir açlıkla tüketmeye hazırız, kendimizi bile.

Ağaçları kesiyoruz, su kaynaklarını kurutuyoruz, hayvanları katlediyoruz, büyük başından böceğine kadar, insanları desen en büyük zararı yine onlara veriyoruz, savaşlar çıkarıp kana buluyoruz dünyayı.

Eeee teknoloji üretiyoruz ama demeyin bana, tıp bilimini geliştirdik demeyin. Onların faydası kime? İnsana. Neden? Daha rahat tüketsin diye, daha çok tüketsin diye? İnsan daha uzun yaşasın diye, hayvanlar kobay oluyor, insanlar daha güzel olsun diye hayvanlar acı çekiyor. Yaşama! Güzel olma! Zaten bir faydan yok, bari cana sebep olma!

Eeee uzaya çıktık boru mu? Çıktın ne oldu? Başın göğe mi erdi? Hadi biraz da oraları talan edin, hadi biraz da oralar için savaşın, buraların tadı kalmadı pek, hem yakında petrol falan da bitecek nasıl olsa, size de eğlence lazım. 

Eeee sen şimdi teknolojiye, tıp bilimine attın tuttun, sanki kullanmıyormuş gibi diyorsunuz biliyorum. Evet kullanıyorum, inkar etmiyorum ki. Sonuçta ben de eleştirdiğim şeyin bir parçasıyım. Sorguluyorum. Önce kendimden başlıyorum sorgulamaya ve tüme varım yapıyorum. Önce kendi işe yaramazlığımı kabul ediyorum, sonra tüm insanlara bok atıyorum, olay bu yani.

Varsa insanın ne işe yaradığını bilen söylesin, ben bulamadım...

(2014'te eski bloğumda yazmışım bu yazıyı, burda da dursun istedim)